W Wielki Piątek tradycyjnie nie sprawuje się Eucharystii. Jedynym ołtarzem tego dnia jest Krzyż, na którym zawisło Zbawienie świata.
Wyjątkową liturgię rozpoczął wymowny gest – kapłan padł na twarz i modlił się w ciszy. Natomiast po wyśpiewaniu opisu Męki Chrystusa według św. Jana nastąpił centralny moment Wielkiego Piątku, czyli adoracja Krzyża.
Wobec ogromu cierpienia, którego Jezus doświadczył na Golgocie, rodzą się pytania: dlaczego zbawił ludzkość właśnie w taki sposób? Dlaczego musiał tyle cierpieć? W homilii o. Stanisław Lelito wyjaśnił, że Bóg mógł wybrać inną drogę odkupienia świata, ale w swojej niekończonej mądrości wskazał tę jako najbardziej odpowiednią. Cierpienie Chrystusa ma więc wartość zbawczą, ale nie można go zrozumieć bez światła wiary. Krzyż, który jest istotą naszej wiary, bez Jezusa traci sens.
Troski i zmartwienia zostały wpisane w życie człowieka i stanowią jego nieodłączny element. Kaznodzieja podkreślił, że mamy wpływ jedynie na to, w jaki sposób je przyjmiemy. Od tego zależy nasze szczęście. Otuchy w przeżywaniu cierpienia należy szukać w Jezusie.
Po Komunii świętej Najświętszy Sakrament został przeniesiony do Grobu Pańskiego w uroczystej procesji, której towarzyszył poruszający śpiew pieśni „Odszedł Pasterz nasz”.
Tekst: Zofia Di Feliciantonio
Fotografie: Gabriela Piniasz
