Wielki Piątek to drugi dzień Triduum Paschalnego. Jest nazywany dniem Krzyża, gdyż jego obchody koncentrują się na męce i śmierci Jezusa.
Liturgia wielkopiątkowa, zwana Liturgią Męki Pańskiej, rozpoczęła się o godz. 18:00. Przewodniczył jej wikariusz klasztoru o. Tadeusz Jacek, on też wygłosił kazanie.
Po modlitwie wstępnej odczytano proroctwo o cierpiącym Słudze Jahwe z Księgi proroka Izajasza oraz fragment z Listu do Hebrajczyków, a po nich odśpiewano ewangeliczny opis Męki Pańskiej według św. Jana. Partię Jezusa wykonał proboszcz o. Radosław Kramarski; w roli narratora wystąpiła nasza organistka, p. Irmina Zakowicz; pozostałe role odśpiewał chór parafialny „Borromeo” [https://www.boromeusz.franciszkanie.pl/borromeo/ ], który też zadbał o całość oprawy muzycznej.
W płomiennym kazaniu przewodniczący liturgii przeniósł słuchaczy do ogrodu rajskiego, aby wyruszywszy z niego, poprzez różne kolejne wydarzenia z historii zbawienia doprowadzić wiernych pod Krzyż Chrystusa, stojący na Golgocie, aby mogli uświadomić sobie wielkość daru odkupienia.
Po kazaniu nastąpiła bardzo uroczysta modlitwa wstawiennicza, w której Kościół poleca Bogu siebie i cały świat, wyrażając w ten sposób pragnienie samego Chrystusa: aby wszyscy byli zbawieni. Szczególnie przejmujące są modlitwy o jedność chrześcijan, za Żydów i za niewierzących. Nie zabrakło też prośby o ustanie pandemii, o zdrowie dla chorych i wsparcie dla wszystkich, którzy z nią walczą, i o wieczny pokój dla tych, którzy z jej powodu odeszli już do wieczności.
Centralnym wydarzeniem liturgii wielkopiątkowej była adoracja Krzyża. Zasłonięty fioletowym suknem Krzyż został wniesiony przed ołtarz. Celebrans stopniowo odsłaniał jego ramiona i śpiewał trzykrotnie: „Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata”, na co wierni odpowiadali: „Pójdźmy z pokłonem”. Po liturgii Krzyż został umieszczony przy schodach przed głównym ołtarzem w dostępnym miejscu, tak by każdy mógł go adorować. Jest on aż do Wigilii Paschalnej najważniejszym punktem w kościele. Przyklęka się przed nim, tak, jak normalnie przyklęka się przed Najświętszym Sakramentem. (Ze względu na obostrzenia pandemiczne nie było ucałowania Krzyża).
Po adoracji Krzyża nastąpiła liturgia darów konsekrowanych w Wielki Czwartek (Wielki Piątek to jedyny dzień w roku, gdy nie sprawuje się Ofiary Mszy świętej) w ramach której udzielono Komunii św.
Wielkopiątkową liturgię zakończyło przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy zwanej Grobem Pańskim. Monstrancja była przykryta białym welonem na pamiątkę całunu, którym spowito doczesne szczątki Jezusa. Tego wieczora i przez cały następny dzień trwa adoracja Najświętszego Sakramentu.
Podczas wszystkich obrzędów liturgicznych sprawowanych w Wielki Piątek milczą organy i dzwony. Również ołtarz jest tego dnia obnażony: bez krzyża, kwiatów, świeczników i obrusów. Ma to podkreślać pokutny charakter dnia. Kapłani zakładają szaty liturgiczne w kolorze czerwonym.
Po zakończeniu ceremonii odśpiewano wszystkie trzy części Gorzkich Żali.
Obchody Wielkiego Piątku w naszej świątyni rozpoczęła uroczysta modlitwa Liturgii Godzin (jutrznia i godzina czytań), które o godz. 8.00 wspólnie odmówili parafianie i zakonnicy. Natomiast o godz. 15:00 rozpoczęto nowennę przed uroczystością Miłosierdzia Bożego, odmówiono Koronkę do Bożego Miłosierdzia i odprawiono Drogę Krzyżową.
Wielki Piątek to jeden z dwóch dni w kalendarzu liturgicznym, kiedy wiernych obowiązuje post ścisły. To szczególny rodzaj pokuty i zadośćuczynienia. Oprócz Wielkiego Piątku post ścisły obowiązuje jeszcze w Środę Popielcową. Wierni mają w tych dniach powstrzymać się od spożywania pokarmów mięsnych, a także ograniczyć się do spożycia jednego posiłku do syta i dwóch niepełnych. Post ścisły obowiązuje wszystkich pełnoletnich do rozpoczęcia 60. roku życia.
redakcja
