Maryjo, Królowo Polski… jestem, pamiętam, czuwam. 3 maja Kościół katolicki oddaje cześć Najświętszej Maryi Pannie Królowej Polski.
„Wielka Boga-Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico (…),
Ciebie za Patronkę moją i za Królową Państw moich obieram. (…)
Samego siebie (…) i wszystkie moje ludy
Twojej osobliwej opiece i obronie polecam”.
Tymi słowami rozpoczął homilię nasz proboszcz o. Radosław Kramarski, który przewodniczył sumie o godz. 13:00. Przypomniał, że w tak samo 1 kwietnia 1656 roku król Jan Kazimierz podziękował za zwycięstwo nad Szwedami oddając Polskę pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją za Królową Polski. Historia naszego narodu od samego początku jest złączona z Najświętszą Maryją Dziewicą. Ona była i jest naszą drogą do Chrystusa. Na przestrzeni wieków mamy w Maryi „przedziwną pomoc i obronę”. Przez lata zaborów nieustannie zwracano się do Królowej Polski o odzyskanie wolności. To dzięki Niej po latach panowania najeźdźców Polska odzyskała niepodległość.
Maryja, Matka Mesjasza jest i naszą Matką. Wielkość Maryi płynie stąd, że jest Ona Matką Boga. Przez Nią Syn Boży stał się człowiekiem. W Niej się rozwijał, z Nią wzrastał i dojrzewał. Dlatego tak ważna jest matka, ojciec – rodzina. Dziś prosimy naszą Matkę za naszą rodzinę, za umiłowaną Ojczyznę – Polskę! Skoro Maryja mocą Boga pokonała apokaliptycznego smoka – zła we wszelkiej postaci, to i nam dopomoże zwyciężyć każde zło – moralne i materialne.
By ta Eucharystia miała uroczysty charakter zadbała nasza liturgiczna służba ołtarza.
Na koniec Mszy św. przed obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej jak nasi ojcowie przed laty odnowiliśmy Śluby Jasnogórskiej powtarzając: „Królowo Polski, przyrzekamy!”.
Tekst: Marta Kuriata
Fotografie: Jan Szmaj
