Szczypta popiołu na głowę
wzywa nas do nawrócenia

Środa Popielcowa rozpoczęła okres czterdziestodniowego przygotowania do największej chrześcijańskiej uroczystości – Świąt Paschalnych, czyli Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.

Wielki Post, bo tak nazywa się ten okres, trwa do początku liturgii Wieczerzy Pańskiej sprawowanej w Wielki Czwartek, rozpoczynającej Triduum Paschalne.

Zwyczaj posypywania głów popiołem na znak żałoby i pokuty, celebrowany w Środę Popielcową, w liturgii pojawił się w VIII w. Pierwsze świadectwa o święceniu popiołu pochodzą z X w. W 1091 r. papież Urban II wprowadził ten zwyczaj jako obowiązujący w całym Kościele. W tym też czasie ustalono, że popiół do posypywania głów wiernych ma pochodzić z palm poświęconych w Niedzielę Palmową poprzedniego roku.

W okresie Wielkiego Postu, który jest czasem pokuty i nawrócenia, Kościół, przypominając słowa Jezusa, proponuje trzy drogi przybliżania się do Boga: post, jałmużnę i modlitwę.

Dominującym kolorem szat liturgicznych jest fiolet. Z obrzędów Mszy świętej znika uroczysty hymn „Chwała na wysokości Bogu” oraz radosna aklamacja „Alleluja”: zastępuje ją aklamacja „Chwała Tobie, Królu wieków” lub „Chwała Tobie, Słowo Boże”. Zakazane jest przyozdabianie ołtarza kwiatami, zaś gra na instrumentach muzycznych dozwolona jest tylko w celu podtrzymania śpiewu.

Zabroniony jest też udział w zabawach.

Wielki Post to czas odnowy duchowej. Organizowane są rekolekcje, a wierni uczestniczą w specjalnych nabożeństwach. W naszym kościele przedstawiają się one następująco: