13 października zgromadziliśmy się na ostatnim w tym roku nabożeństwie fatimskim.
Począwszy od maja co miesiąc gromadziliśmy się 13 dnia miesiąca, aby oddawać cześć Matce Bożej Fatimskiej.
Dzień fatimski w naszym Sanktuarium wyjątkowo ze względu na miesiąc różańca świętego rozpoczęliśmy o godz. 17:30 nabożeństwem różańcowym, które poprowadził o. Marcin Buntow. Tradycyjnie już przedstawiliśmy Bogu za pośrednictwem Matki Bożej wszystkie prośby i podziękowania.
Bezpośrednio po różańcu była sprawowana Eucharystia, której przewodniczył wikariusz klasztoru o. Mateusz Gliwa, a koncelebrowali ją wikariusz parafii o. Tadeusz Kula, który też skierował do wiernych słowo podczas homilii, o. Józef Szańca oraz o. Marcin Buntow.
13 października 1917 r. po raz szósty Maryja objawiła się trójce dzieci. Trzy miesiące wcześniej zapowiedziała dzieciom, że w październiku powie kim jest i czego chce oraz dokona cudu. Matka Boża zdradziła swoją tożsamość przedstawiając się jako Matka Boża Różańcowa i ponownie nawoływała, aby odmawiać codziennie różaniec. W dzień ostatniego objawienia padał ulewny deszcz, a Maryja po słowach wypowiedzianych do dzieci rozchyliła ręce i sprawiła, że deszcz przestał padać, a mroczne niebo rozstąpiło się i ukazało się słońce. Wg świadków słońce zaczęło migotać, a następnie wirować po niebie. Olbrzymia świetlista kula zaczęła pędzić w stronę przerażonego tłumu, ale nagle zatrzymała się i wróciła na swoje miejsce. Nazwano to zjawisko „Cudem słońca”. Następnie troje pastuszków doznało wizji, w której Maryja wraz z Dzieciątkiem błogosławi świat.
Na koniec Mszy św. uformowała się procesja podczas której wokół kościoła była niesiona figura Matki Bożej Fatimskiej. Po powrocie do kościoła odśpiewaliśmy Apel Jasnogórski, a o. Mateusz pobłogosławił zebranych relikwiami Dzieci fatimskich.
Ostatnia Fatima była okazją do podziękowania tym wszystkim, którzy przez ostatnie pół roku uczestniczyli w tych nabożeństwach: grupom duszpasterskim, które czynnie angażowały się w liturgię; panom, którzy nosili figurę Matki Bożej; ministrantom, którzy przygotowywali asysty; naszym organistom oraz parafialnemu chórowi pod przewodnictwem p. Irminy, który w maju i październiku uświetnił liturgię swoim śpiewem.
Tekst: Marta Kuriata
Fotografie: Gabriela Piniasz
