W Środę Popielcową rozpoczęliśmy Wielki Post oraz tradycyjnie posypaliśmy głowy popiołem.
Już od pierwszych wieków chrześcijanie obchody Wielkanocy poprzedzali postem. Pierwotnie w różnych kręgach było to np. 40 godzin (liczone od godziny śmierci Chrystusa), tydzień czy wreszcie 40 dni. Ten ostatni wymiar czasowy ostatecznie przyjął się w całym Kościele dopiero w IV wieku. Nawiązuje do liczby dni, które Jezus spędził na pustyni, zanim rozpoczął swoją publiczną działalność. Tyle trwał także potop, a czterdzieści lat Izraelici wędrowali do Ziemi Obiecanej.
Zwyczaj posypywania głowy popiołem pojawił się z kolei kilka stuleci później. Do rozpowszechnienia tej pokutnej praktyki przyczynił się szczególnie papież Urban II w XI wieku. Wcześniej zwyczaj ten znany był m.in. w Egipcie czy Grecji.
Tradycyjnie popiół pochodzi ze spalenia palm, które pozostały po obchodach Niedzieli Palmowej rok wcześniej. W momencie posypania głowy kapłan wypowiada jedno z dwóch wezwań: „Prochem jesteś i w proch się obrócisz” lub „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.
Tekst: Zofia Di Feliciantonio
Fotografie: Gabriela Piniasz
