W liturgiczne wspomnienie św. Marcina z Tours swoje imieniny obchodził o. Marcin Buntow. Był to również dzień, w którym wspominaliśmy 104. rocznicę odzyskania niepodległości przez naszą Ojczyznę.
Uroczystej Eucharystii o godz. 18 przewodniczył sam solenizant. W dziękczynieniu towarzyszyli mu o. Józef Szańca, o. Ryszard Wróbel, o. Stanisław Sikora, o. Matek Stachowicz, o. Mateusz Gliwa. Rolę ceremoniarza pełnił br. Krzysztof Duda, a posługę w konfesjonale – o. Tadeusz Kula. Posługę przy ołtarzu pełniła Liturgiczna Służba Ołtarza, a śpiew poprowadził nasz organista Krzysztof Bagiński.
Na początku mszy świętej solenizanta i wszystkich zebranych powitał o. Mateusz, wikariusz klasztoru.
Uroczyste kazanie wygłosił o. Józef Szańca. Wychodząc od tajemnicy świętych obcowania, już na początku zachęcił do modlitwy o dary Boże dla solenizanta. Zaznaczył przy tym, że „wielkie, najcenniejsze skarby mamy, ogromne bogactwo, duchowy skarbiec mamy dzięki świętym, błogosławionym, znanym i nieznanym, bohaterom, którzy uchronili je i rozwinęli dzięki współpracy z łaską od Boga”. Wspominał przy tym, że św. Jan Paweł II „wyniósł na ołtarze bardzo wielu Polaków z okresu zaborów, z czasów zniewolenia nazistowskiego i komunistycznego. Wskazał nam, że to im zawdzięczamy przekaz najszlachetniejszych wartości, ochronę tego, co święte, że to ich ofiara cierpienia, życia, męczeństwa, ich poświęcenie wyzwoliło naszą Ojczyznę ku wolności”. Zadaniem naszego pokolenia i naszych następców jest „jest ochrona i rozwój tego dobra, jakie odziedziczyliśmy: wiarę w Jezusa Chrystusa, prawdziwą wolność i pokój”.
Św. Marcin, patron naszego solenizanta – zaznaczył kaznodzieja – „także należy do grona tych młodych, którzy podjęli wezwanie serca i umysłu do wyższych ideałów, wartości”. Choć wychowany w pogańskiej rodzinie, jednak gdy spotkał się z chrześcijanami, szybko z entuzjazmem rozpoznał powołanie na ucznia Chrystusa.
O. Szańca podkreśli, że „w młodości Pan Bóg daje każdemu taką łaskę zapału w dążeniu do ideałów. A wierność im do końca dni – to świętość”. Przypomniał też, że „naszym zadaniem jest nie zapomnieć i nie porzucić tego, co najcenniejsze zgodnie z wezwaniem zawartym w haśle: Bóg – Honor – Ojczyzna oraz w poezji, w pieśniach, które kształtowały postawy patriotyczne całych pokoleń”.
Po Eucharystii nastąpiły życzenia. W imieniu wspólnoty zakonnej złożył je o. Mateusz. Potem składali je przedstawiciele różnych grup parafialnych, których Solenizant jest duszpasterzem i opiekunem: Rycerstwo Niepokalanej, Młodzież franciszkańska „Pastwisko”, „Margaretki” z grupy odnowy w Duchu Świętym, franciszkańska „Czarna 13”, domowy Kościół, rada parafialna i koło misyjne.
Uroczystość zakończyły słowa wdzięczności skierowane przez o. Marcina do obecnych i wspólna modlitwa liturgiczna Kościoła (nieszpory).
Tekst: o. Ryszard Wróbel
Fotografie: Gabriela Piniasz
