13 lipca wspólnota parafialna zgromadziła się w kościele, aby oddać cześć Matce Bożej z Fatimy w ramach cyklicznego nabożeństwa ku Jej czci. Dzień ten w naszej parafii miał bardzo uroczysty charakter, a liturgia była mocno rozbudowana.
O godzinie 17:30 rozpoczęło się nabożeństwo różańcowe, które poprowadził o. Mateusz Gliwa. Poprzedzone zostało ono przeniesieniem Najświętszego Sakramentu z kaplicy Matki Bożej Łaskawej do głównego ołtarza. Potem zostały odczytane prośby i podziękowania, które wierni składali za przyczyną Matki Bożej. Następnie o. Mateusz poprowadził różaniec, rozważając tajemnice bolesne. Ta część zakończyła się błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem.
Po godzinie 18:00 rozpoczęła się najważniejsza część – Eucharystia. Przewodniczył jej o. Ryszard Wróbel. Na początku Mszy św. zostały przypomniane słowa z Apokalipsy św. Jana Apostoła „Wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami” (12,1-2). Ukazują one potęgę naszej Pani i Królowej. Dzięki Maryi możemy uczestniczyć w dziele Jego zbawienia.
Podczas homilii o. Ryszard zwrócił uwagę, że Maryja poprzez swoje posłuszeństwo uczestniczy w posłuszeństwie Syna. Żeby nazwać się uczniem, należy pełnić wolę Boga, który jest w niebie. Nie wystarczą deklaracje słowne. Jedynym kryterium autentyczności nas jako chrześcijan jest czynienie woli Ojca.
Maryja czyniła wolę poprzez wydarzenia w swoim życiu – wyrażając zgodę na Anielskie zwiastowanie – przedstawiając Syna w świątyni – zostaje włączona w proroctwo Symeona – towarzyszy Synowi w drodze aż po krzyż. Kończąc kaznodzieja powiedział o dwóch rodzajach pobożności Maryjnej: Pierwszy to pobożność „do” Maryi – modlitwa, prośba, uciekanie się do Niej. Maryja przyjmuje te prośby i błagania i odpowiada na nie, ale z naszej strony jest to pobożność bardzo interesowna i niedojrzała. Drugi to pobożność „jak” Maryja – taka, w której nie tylko zwracamy się do Niej, ale przede wszystkim staramy się Ją naśladować. Pobożność Maryjna bez życia Ewangelią Jej Syna jest obrazą Matki Bożej, a nie Jej chwałą.
Uroczystego charakteru całej liturgii dodała pełna asysta stworzona przez Liturgiczną Służbę Ołtarza naszej parafii.
Dopełnieniem tego dnia była ostatnia część, czyli procesja światła z figurą Matki Bożej Fatimskiej. Po błogosławieństwie końcowym uformowała się procesja, w której udział wzięli Franciszkanie, ministranci oraz wierni zebrani w naszej świątyni. Ze świecami w ręku i w towarzystwie śpiewu naszej organistki pani Irminy udaliśmy się w procesji wokół świątyni. Po procesji otrzymaliśmy błogosławieństwo relikwiami Dzieci Fatimskich [ https://www.boromeusz.franciszkanie.pl/franciszek-i-hiacynta-marto ] i odśpiewaliśmy Apel Jasnogórski.
Nabożeństwa fatimskie odprawiane są jako odpowiedź na objawienia z Fatimy z 1917 roku. „Przyszłam was prosić, abyście tu przychodzili przez 6 kolejnych miesięcy, dnia 13 o tej samej godzinie. Potem powiem, kim jestem i czego chcę”. Z tego tytułu nabożeństwa ku Jej czci organizowane są od maja do października, każdego 13. dnia miesiąca.
Dzień ten został wybrany przez Niebo, jako dzień objawień. Prośba Matki Bożej ma od początku ściśle określone ramy czasowe – przez sześć kolejnych miesięcy. Jest to o tyle istotne, iż takiej klauzuli nie ma w stosunku do innych treści przesłania, jak chociażby różańca. „Odmawiajcie codziennie różaniec […]”. „Chcę, […] żebyście nadal codziennie odmawiali różaniec na cześć Matki Boskiej Różańcowej, dla uproszenia pokoju na świecie i o zakończenie wojny, bo tylko Ona może te łaski uzyskać”.
Tekst: Marta Kuriata
Fotografie: Gabriela Piniasz
